Koningspaar 1997
JONGE ‘REGENT’ VERHEUGT ZICH AL OP EUROPESE TITELSTRIJD
‘Koning’ Mark Winters bezorgt de Schutterij een jeugdig elan
HAAKSBERGEN – De Haaksbergsche Schutterij heeft een nieuw, jeugdig elan. Steeds meer jongeren voelen zich aangetrokken tot het schuttersgebeuren en als klap op de vuurpijl liet de nog maar 26-jarige Mark Winters zich vorige week tot koning kronen. In zijn kielzog werd zijn vriendin Corrine Holtkamp tot koningin gebombardeerd, terwijl ook Joost Holtkamp en Cindy Jongsrna werden opgenomen in de hofhouding.
Met andere woorden: nog nooit is de Schutterij ‘geregeerd’ door zo’n jonge koning en dito vervolg. En heel toevallig past dat precies in de verenigingsfilosofie, zoals die vorig jaar na het Europees schutterstreffen, werd ontvouwd. Toen namelijk werd een werkgroep ingesteld met als taak ‘het schieten aantrekkelijker te maken voor jongeren’.
En raadt eens wie deel uitmaakt van die werkgroep? Juist, Mark Winters.
En dat niet alleen, want de 26-jarige Haaksbergenaar trad ook nog eens toe tot het bestuur van de Schutterij en de organisatie van de schuttersfeesten. En uitgerekend hij pakte de titel. Alhoewel, Winters is al wel lange tijd een fanatiek lid. „Sinds mijn achttiende ben ik bij de Schutterij betrokken”, zegt hij. „Het was een kameraad die me vroeg om mee te gaan schieten en ik moet zeggen, ik vond het hartstikke leuk. Met zes vrienden vormen we sindsdien een hechte vriendenclub. We doen aan alle wedstrijden mee, nemen er soms vrije dagen voor op. Ja, we zijn echt verslaafd aan het schieten, het is echt een fantastische sport.” Winters kan zich zijn eerste handelingen aan het schutters front nog goed herinneren. „In het begin droeg ik tijdens een schieten gewoon een spijkerbroek, een bloesje en daarover een stropdas. In de loop der tijd is dat allemaal een stuk professioneler geworden, op een gegeven moment koop je een echt schutterspak.” Niet alleen de outfit van Winters werd professioneler, ook zijn schietcapaciteiten. Dat bleek vorige week wel, op de Haaksbergse schuttersfeesten, toen hij het beslissende schot loste. De koning liet zich de huldeblijken graag welgevallen. Op de feestavond vertrok hij niet om een uur of twaalf, zoals de meeste koningen dat in het verleden deden, maar pas toen het licht aanging, „ik wilde er echt van genieten en dat is, met zoveel bekenden in de buurt, goed gelukt.” De grootste uitdaging moet échter nog komen. Want”, zo zegt hij, „als koning van Haaksbergen mag; ik volgend jaar meedoen aan het Europees Schutterstreffen in Krakow, in Polen. Dat lijkt me echt een fantastische happening.”